Onthutsende hopen van overbodige maatre-gelingen: de eindeloze verlenging van de gevangenschap zonder rechterlijke uitspraak, de totale afscheiding van de aangehoudenen met zijn naasten, in algemene zin met de buitenwereld, zonder zicht op het einde, het verbod om inlichtingen over hem te geven aan gelijk wie, zelfs niet over zijn overlijden.

De overdracht door het bezettingsleger van zijn rechterlijke bevoegdheid aan het Duitse Volks-gerecht, voor misdaden gepleegd door vreemden op hun eigen gebied, de afwezigheid van een verdediger of een beambte van dienst, zelfs in de ergste gevallen, ze waren in de onmogelijkheid hun functie op een fatsoenlijke wijze te volbrengen, zelfs indien ze het wilden. Het verbod om getuigen ter ontlasting te laten optreden, maar wel getuigen ten laste : gezien de Procureur geen bewijzen moest voorleggen, zijn bevestiging was genoeg om een veroordeling uit te spreken, de enkele formele rol van de rechter aan wie een zeer kleine rol was gelaten om zijn oordeel te vellen, de beslissingen waren reeds vooraf genomen door de Procureur in samenspraak met het Ministerie van Justitie. De gesloten processen zonder publiciteit nog ervoor nog erna, zonder mogelijkheid in beroep te gaan bij een Hoger Gerechtshof, het in handen geven van de SS, hen opsluiten in een concentratiekamp, tot het einde van de oorlog, van betichten niet schuldig verklaard of die hun straf hadden uitgezeten.

Om het beeld van de procedure te vervolledigen van wat hier werd beschreven, moet men reeds een overzicht van de ontwikkeling gevolgd hebben van in zijn beginperiode, dan moet men weten op welke wijze de voorbereidingen werden toegepast, of andere vertrouwens werden verkracht om de gevolgen te verergeren. Welke waren de gevangenschap omstandigheden van de NN-weggevoerden, soms in handen van de Gevangenis administra-

tie soms in die van de SS, eens in handen van deze laatsten werden ze onderworpen aan een systeem van uitroeiing gaande van een langzame dood door gebrek aan verzorging of uitputting of in werkelijkheid door moord.

Zelden in de geschiedenis heeft een Rechterlijk systeem zoveel bewijzen gegeven aan het misprijzen van de universele gedragslijnen erkend door de menselijke wet.

Moet men verwonderd zijn dat Rechters van het 3° Rijk tot daar waren beland ? Gedurende 10 jaar waren ze onderworpen, zoals al hun medeburgers aan het in hun hoofd kloppen van een doorgedreven ideologie, Hitler, voorstellend als superman, wiens verlangens op een onfeilbare wijze het lot van Duitsland bestempelde, een Duitsland geroepen , volgens een bijna mystieke droom, tot de wereldverovering zo niet dan wel tot die van Europa.

Tot deze vooral overal tegenwoordige propaganda waren steeds voor de magistraten als voor de andere burgers de administratieve druk en de steeds aanwezige dreiging aanwezig van de politie tussenkomst. Welke scherpzinnigheid en welk karakter moet er niet zijn om steeds te worden overspoeld door de veelvuldige bedreigingen van een totalitair regiem. De intellectuele vorming van deze personen was reeds voor de komst van het Nazisme kwetsbaar. Doordrenkt van het gerechtelijk positivisme van Hobbes en Hegel, waarom zouden ze niet het Recht vereenzelven met de Staat ? Was het niet een groot Duits rechter van de 19° eeuw Jehring die verkondigde:

"Het Recht is de politiek van de Macht"

Nacht en Nevel is eigenlijk geen alleenstaand feit. De onderdruk staande rechterlijke wetgeving geven de richting aan in de geschiedenis, geen rekening houdend met een sociale geest

die meer en meer klaarheid eist van de recht-geving zodat ze rechtvaardig en juist zou zijn.

Vandaag nog, zelfs sinds de Universele Verklaring van 1947, dat de wetten van het Internationaal Recht, meer en meer borg staan voor het respect van, de Rechten van de Mens in Europa en de Wereld, verkrachten meerdere Staten op verschillende wijze zelfs in meer dan één zaak, en tegen hun eigen instellingen.

Om er zich van te overtuigen moet men maar de jaarlijkse rapporten doorlopen van Amnesty International, of de documenten welke deze instelling publiceert over die landen waar die situaties hun aandacht heeft getroffen.