Lees het Bericht 10 On-line

Update Herinneringsmomenten België volgens datum - volgens gemeente

Inhoud (met linken naar de verschillende punten).

  0. Een sterk statement: Marnix Beyen over Wil (Olyslaegers) in DM 15/05/2017
  1. Herdenking geëxecuteerden van Rieme-Oostakker te Oostakker op 6 mei 2017
  2. Herdenking Sonnenburg 28/01/2017
  3. Herdenking Schietbaan 23/04/2017
  4. Over de 365 graven op de Schietbaan
  5. 72 jaar geleden op 3 mei 1945 in de Lübeckerbocht
  6. Henri-Chapelle: een indrukwekkend herinneringsmonument aan W02 in België
  7. Herdenking Blankenburg te Scherpenheuvel op 30/04/2017
  8. Is het nu Sarau of Süsel als in het Rode Kruisverslag Süsel staat?
  9. Editorialen Nooit Meer, Kracht en Dora-Bulletin
10. Vereniging Buchenwald nodigt enkele verenigingen uit voor samenwerking
11. Opmerkelijk artikel van Paul Baeten in Nooit Meer, Plus Jamais over de NN-decreten
12. Lezing Erald De Wachter op 26/02/2017 in Fort van Breendonk
13. Nog niet-gepubliceerde foto's van Belgen in Zweden na 2 mei 1945
14. De Cyriel Verschaeve schande van het gemeentebestuur van Puursmet
15. Het War Heritage Institute aan pers en publiek voorgesteld. Enkele overwegingen
16. Struikelstenen: brief aan de Gemeenteraad en Districtsraden van Antwerpen

0. Een sterk statement: Marnix Beyen over Wil (Olyslaegers) in DM 15/05/2017 - Boven

"Door alle nadruk op ambiguïteit en kleinmenselijke ambities dreigen we uit het oog te verliezen dat ook in Vlaanderen mannen en vrouwen door een brede waaier aan ideologische motieven werden bewogen om zich zo nodig tot de dood te verzetten tegen de nationaalsocialistische overheersers.

De 'vaderlandsliefde' waarop zij zich beriepen, kon autoritaire, koningsgezinde vormen aannemen, maar ging in vele gevallen gepaard met een primaire verdediging van de religieuze en vrijheidsgezinde tradities van het land. Al snel na de Bevrijding kwam het verzet in Vlaanderen in diskrediet naar aanleiding van de vergeldingsacties die 'septemberweerstanders' op Duitsgezinden (niet noodzakelijk collaborateurs) uitvoerden.

Daardoor is deze erfenis van het 'echte' verzet in Vlaanderen grotendeels vergeten, ook door de literatuur. Daarin brengt Wil nauwelijks verandering: de verzetsgroepering die in beeld komt, is een wereldvreemd clubje en wanneer mensen onderdak bieden aan joden doen ze het vooral uit materiële berekening.

Natuurlijk wil ik niet pleiten voor een romantiserende literatuur die deze verzetsfiguren doet uitgroeien tot helden van bovenmenselijke allures, zoals dat onder meer nog in Robbe De Herts Engelstalige productie Gaston's War (1997) het geval was. Maar het zou wel mooi zijn als een literaire auteur een van deze vergeten figuren in al zijn of haar veelzijdigheid en tegenstrijdigheden tot leven zou wekken.

Om dat mogelijk te maken, zouden ook historici eerst meer onderzoek moeten verrichten naar dit deel van de geschiedenis. Zo kunnen zij samen met literaire auteurs of andere cultuurmakers een schromelijke onrechtvaardigheid in het Vlaamse collectieve geheugen ongedaan helpen maken.

Dat anno 2017 uitgerekend in Breendonk nog wordt vastgehouden aan een straat genoemd naar een van de meest prominente collaborateurs (Cyriel Verschaeve) toont hoe belangrijk een dergelijke opdracht ook vandaag nog is. De grote impact van de literatuur op de oorlogsherinnering zadelt auteurs van oorlogsromans met een zekere verantwoordelijkheid op, al kan natuurlijk niemand hen zeggen waarover zij moeten schrijven."

1. Herdenking geëxecuteerden van Rieme-Oostakker te Oostakker op 6 mei 2017  Boven

Link naar een Fotoverslag met 102 fotos.

Wie de herdenkingsplechtigheid in Oostakker nog nooit heeft meegemaakt mag gerust spreken van een gemis. Dat was toch voor herinneringmemoire.be het geval bij de eerste deelname aan deze herdenking nav 72 jaar bevrijding.

Een fotoverslag met 102 snapshots kan de geïnteresseerde wat dichter bij de indrukwekkende herdenkingsplechtigheid brengen waar niet alleen de 66 geëxecuteerden van Rieme, Oostakker en Loppem herdacht worden maar ook de 15 onthoofden van München, en alle slachtoffers van de kampen die hun verzet tegen het nationaalsocialisme met de dood moesten bekopen.

Zeer belangrijk voor deze herdenking is de documentatie en het onovertroffen onderzoek van Tim De Craene over de executieplaats Oostakker-Rieme, gepubliceerd en nog altijd te bestellen langs Terechtgesteld. Het is een herwerking van z'n thesis die wel nog rechtstreeks toegankelijk en te downloaden is van het internet, zie Semper Fidelis, de geschiedenis van de executieoorden Rieme en Oostakker.

Alleen is het Herdenkingscomité, en in het algemeen de verenigingen voor het herdenken nog niet klaar met de wisselwerking onderzoek/herdenken en met het verruimen van het herdenken tot alle slachtoffers, ook degenen die in de plooien van de geschiedenis weggemoffeld zijn. Niet alle geëxecuteerden waren verzetstrijders, maar zij waren ook slachtoffer van het nationaalsocialisme dat de rechtsorde naast zich neerlegde en ook 'gewone gevangenen'  uit de gevangenissen haalde en hen ter dood veroordeelde omdat zij een wapen gebruikt hadden. Volgens Tim de Craene zal de herinnering en het gedenken maar overleven als alle slachtoffers van het nazisme meegenomen worden. Deze thematiek wordt in z'n boek en scriptie uitvoerig gedocumenteerd. Het is zowat het laatste historisch onderzoek die naam waardig dat over een specifieke slachtoffergroep is gebeurd, het onderzoek naar de joodse slachtoffers niet meegerekend.

Centraal in de herdenking stond de dodenwake waarbij Tim De Craene en Erald Dewachter alle namen van geëxecuteerden voorlazen en waar bij elke naam de trom werd geroffeld en de doodsklok werd geluid. Een Lijst met alle namen kan langs voorgaande link onder ogen genomen worden. Het lezen ervan is op zich ook al een eerbetoon omdat de naam in gedachten genomen wordt van iemand die hem of haar wil gedenken.

Langs deze link naar  een fotoverslag met 102 fotos met af en toe een korte commentaar.

2. Herdenking Sonnenburg 28/01/2017  Boven
 
Op 28 januari 2017 ging de herdenking door van de slachtpartij in Sonnenburg op 30/31 januari 1945 en van al degenen die er gevangen zaten. Verslag in het gemeenteblad van Slonsk (het vroegere Sonnenburg): http://www.slonsk.pl/asp/pliki/download/ags_2_187_luty2017_.pdf. In het fotoverslag geen spoor van Belgische aanwezigheid of herdenking van de 560 Belgische gevangenen waarvan er meer dan 120 de dood vonden, minstens 30 onder hen in de slachting op 30/31 januari 1945.

3. Herdenking Schietbaan 23/04/2017  Boven

Toespraak van Edmond Eycken, voorzitter van de NCPGR, waaruit volgend citaat: "Dans un premier temps, le projet de création du Mediapark nous a fait tressaillir puisqu’il englobe cette parcelle de terrain. A cela s’est ajoutée l’élaboration du War Heritage Institute. Deux constructions laissant entrevoir des inquiétudes quant à l’avenir du patrimoine mémoriel de nos Prisonniers Politiques. Et pourtant, Mediapark et War Heritage Institute ne pourraient-ils pas devenir deux opportunités porteuses d’avenir pour la perpétuation de cet hommage annuel à nos Prisonniers Politiques ?

Il me plait de le croire en me référant à une déclaration de presse de notre ministre de tutelle qui disait en substance « dit nieuwe orgaan staat in voor het doorgeven van de herinnering. » Ayons foi en sa parole, l’avenir nous dira si notre confiance a franchi la frontière entre le visionnaire et l’halluciné. Mais j’ajouterai qu’il nous appartient d’être vigilants et de nous investir avec conviction et détermination afin que ces réalisations répondent à nos attentes."

En met getuigenissen over twee personen die begraven liggen op de Schietbaan: Youri Livchtiz en Martial Van Schelle ( één getuigenis hieronder overgenomen). Martial Van Schelle was één van de grootste sportmannen die België ooit gekend heeft. Hij nam deel aan vier Olympische spelen en haalde finales in de 100 meter vrije slag met ondermeer een 4^de plaats op de Olympische spelen in Antwerpen in 1924 op de crawl, die hij in Amerika had geleerd. Als Kempenzoon was hij z’n moeder gevolgd naar Amerika.  Z’n moeder overleed in de eerste wereldoorlog als gevolg van een Duitse aanval op haar passagiersschip. Martial Van Schelle was vijfde in de Olympische finale met de bobslee met vier in 1936 in Garmisch Partenkirchen, iets wat hem nooit is nagedaan.

Als succesvol zakenman opende hij ondermeer een sportwinkel in de Koningsgalerij in Brussel waar nu het Museum van Brieven en Manuscripten is gevestigd, een zwembad in Sint-Gillis dat in de winter omgebouwd werd in een ijsbaan, en een zwembad in Westende met onder de glazen vloer een restaurant. Hij nam ook acht maal deel aan de belangrijke ballonwedstrijd “Gordon Bennett”.

 In de tweede wereldoorlog sloot Martial Van Schelle zich aan bij het verzet en vocht hij ook hier op de eerste rij. Hij specialiseerde zich in het transport van wapens, munitie en explosieven. Op 15 januari 1943 werd hij aangehouden en gevangen gezet in Breendonk. Op 15 maart 1943 om 7u10 werd Martial Van Schelle er geëxecuteerd samen met negen andere gijzelaars als represaille voor de dood van twee collaborateurs. Hij werd hier op de schietbaan begraven.

 Martial Van Schelle slaagde erin om de avond voor z’n executie nog een testament op te maken waarin hij z’n vermogen en al zijn bezittingen overdroeg aan z’n personeel. Hij besluit z’n testament als volgt: “Ik ga sterven voor België, tracht hieraan te denken door mijn naam in de tijd en de ruimte te vereeuwigen”.( “Je vais mourir pour la Belgique, tâchez de vous en souvenir en perpétuant mon nom dans le temps et dans l’espace”). Martial Van Schelle stierf op 44-jarige leeftijd aan de executiepaal. Hij was een van de 300 gijzelaars die door de Duitse bezetter werden vermoord. Ook voor minstens 933 Belgen werd het doodvonnis in België effectief uitgevoerd en minstens 258 Belgische N.N-gevangenen werden na een doodvonnis in Duitsland in verschillende executieoorden onthoofd. Aan hen en alle anderen die hun politieke verzet met de dood moesten bekopen, brengen wij hier de eer." Tekst opgemaakt door herinneringmemoire.be op vraag van de organisatoren.

4. Over de 365 graven op de Schietbaan  Boven

Op het Ereperk der Gefusilleerden zijn er 365 graven, waarvan 39 onbekend. 219 lichamen zijn geëxhumeerd en elders herbegraven.190 gefusilleerden met een graf op de Schietbaan hebben gevangen gezeten in Breendonk, daarvan zijn er 24 uit Leuven en omgeving. Op 351 graven staat een kruis, op 7 een ster en op 7 een stenen zuil. Van 301 graven is de geboorteplaats van de geëxecuteerde bekend:  39 in het buitenland, 262 zijn in België geboren: 89 in het Vlaamse gewest, 65 in het Brussels Hoofdstedelijk gewest en 108 in het Waalse gewest.

Klik hier voor de volledige Lijst van de graven op de Schietbaan

5. 72 jaar geleden op 3 mei 1945 in de Lübeckerbocht   Boven

"Enkel wie het verleden kent kan het heden begrijpen" - Het drama van de Lübecker bocht en de Cap Arcona.

 72 jaar geleden, op 3 mei 1945 lieten in de Lübecker bocht, duizenden politieke gevangen die nota bene de dodenmarsen hadden overleefd het leven, dodenmarsen waarbij al duizenden gevangen waren omgekomen of neergeschoten. De Engelse tanks waren al rond de baai van Lübeck aanwezig toen deze luchtaanval plaatsvond. Tegen alle waarschuwingen en info van het Rode Kruis aan de Engelse legerleiding in om deze gevangenenschepen niet aan te vallen werd de aanval koelbloedig uitgevoerd door piloten die al bedwelmd waren door de overwinningsroes.

Meer dan 7.000 mensen kwamen in dit inferno om het leven. Wie van de schepen kon afspringen werd door SS-ers in bootjes met mitrailletten aangevallen, wie op het strand kon geraken werd door de hitlerjugend met pistolen en schoppen aangevallen en gedood. Het is de tweede grootste scheepsramp (what is in a name) van de geschiedenis, en niemand in België die dit verleden wil kennen en herdenken.

Er waren tientallen Belgen op de boot waarvan er maar enkele overleefden. Raymond van Pee is een van hen en doet, samen met enkele andere overlevenden het verhaal van de aanval en hun redding: Van Pée Raymond . Ook in een uittreksel van het boek 'Maurice' vind men verdere info: "Maurice" van Erald R.M. De Wachter

Het is evenwel nog wachten op een historisch onderzoek naar wat er juist is gebeurd en waarom dit (onnodig) drama aan zovele Belgen het leven gekost heeft en welke de verantwoordelijkheid van de Engelse legerleiding is geweest. Deze laatste kan nog enkele decennia de boeken dichthouden, tot grote woede van ondermeer de vriendenkring Neuengamme Nederland, die een zeer gedocumenteerd boek heeft uitgegeven met een repertorium en levensverhaal van de honderden Nederlanders die er het leven lieten: Het drama van de bocht van Lübeck. Voor wanneer een 'Belgische' uitgave?

Zie ook het uitgebreid artikel op herinneringmemoire.be: Lübeckerbocht: Wanneer schijnt licht over de Belgische slachtoffers?

6. Henri-Chapelle: een indrukwekkend herinneringsmonument aan W02 in België Boven

 Zie een foto-impressie op facebook: https://www.facebook.com/jan.hertogen.3/posts/1930788667157989

7. Herdenking Blankenburg te Scherpenheuvel op 30/04/2017 Boven

Zonder Albert Van Hoey maar wel met Louis Boeckmans als overlevende van Blankenburg werd de jaarlijkse gedachtenismis gehouden in Scherpenheuvel. Doordat het op een zondag viel mocht er in de basiliek geen uitgebreide toelichting gegeven worden. Irma Scheepers mocht wel voor Louis Boeckmans een korte inleiding geven:

"Jaarlijks komen we hier samen om de bevrijding van de gevangenen van Blankenburg te herdenken. Zij hadden het onmenselijk regime in het bij kamp van Dora doorstaan. Na de dodenmars werden ze in een schuur in Sarau ondergebracht. Door toedoen van het Zweeds Rode Kruis werden ze van daar, op 30 april 1945, met schepen naar Zweden gebracht. Na een schitterende verzorging konden de meeste Politiek Gevangenen naar hun thuis terugkeren. De voorbije jaren sprak Albert Van Hoey tot ons in deze eucharistieviering. Omwille van gezondheidsredenen kon hij dit nu niet doen. Gelukkig hebben we Louis Boeckmans nog in ons midden."

En daarna volgde het etentje in de "Leeuw van Vlaanderen", een van de weinige waar nog voor minder dan 31€ kan ingeschreven worden (drank niet inbegrepen).

8. Is het nu Sarau of Süsel als in het Rode Kruisverslag Süsel staat? Boven

We hebben het aan de voorzitter van de Doravereniging voorgelegd en hadden graag nog Albert Van Hoey gesproken. Sarau behoort tot de gemeente Glasau en ligt op een kleine 20km van Süsel, zie Plannetje Sarau-Süsel. In het verslag van het Zweeds Rode Kruis van 2003 over de Witte Bussenactie waarin gedetailleerd verslag wordt gedaan komt de reddingsactie in de bocht van Lübeck ter sprake. 250 gevangenen werden rechtsreeks van de Thielbeck door de Witte Bussen naar de Magdalena en de Lili Mathiesen vervoerd, hierbij ook Maurice De Wachter, de vader van Erald. Maar dan is er sprake van 300 gevangenen (Belgen, Fransen en Nederlanders) die van de Cap Arcona naar een schuur in Süsel werden vervoerd waar ze door Dr. Berger van het Rode Kruis opgepikt werden en naar de Magdalena gevoerd. In het boek van de Nederlandse vereniging van Neuengamme, Het drama van de Lübeckerbocht is ook sprake van Süsel van waaruit ondermeer  tientallen Nederlanders naar de Magdalena werden vervoerd. Wat dan met Sarau? Met de vertaling van het rapport van het Zweedse Rode Kruis (Engels)over de Witte Bussen van 2003  in nummer 2016/3 van het Dora Bulletin in het Nederlands en het Frans is al of niet gewild wat misgegaan, Süsel wordt hier vertaald in Sarau. Het is aanleiding geweest om wat dieper in te gaan op de vraag wie ingestaan heeft voor het vervoer van de Belgische Blankenburg-gevangenen naar de Magdalena op 30 april 1945.

In de uitgeschreven transcriptie van een interview uit 2005 met Dora-archivarissen van 2005 licht Albert Van Hoey misschien al een tipje van die sluier: "Warum sind wir dort hin gegangen? Der Kommandant von die Juden, Max Schmidt, wohnte dort, an einen Pacht (...) auf die große Familie von Hof". Max Schmidt een SSman van het eerste uur, afkomstig van Sarau, die drie jaar in Auschwitz werkte en op het einde verantwoordelijk was van het bijkamp Fürstengrube heeft bij de ontruiming van Auschwitz een groep joodse gevangenen tot in Süsel gebracht. Vanaf Magdenburg zijn ze samen opgetrokken met de kolonne van Blankenburg. De "familie von Hof" klinkt bekend in de oren omdat zij nog altijd de hoeve uitbaten waar de schuur van Sarau staat. Maar wat dan met Max Schmidt. In Wikipedia lezen we het volgende over Max Schmidt (SS Mitglied): "Die Überlebenden wurden teils in Scheunen bzw. einige ihm verbundene Häftlinge auf dem Gut von Schmidts Vater untergebracht. Ende April 1945 brachte Schmidt 48 Häftlinge aus westlichen Staaten mit einem LKW nach Lübeck, wo sie durch das Schwedische Rote Kreuz nach Schweden ausgeschifft wurden." Misschien heeft Schmidt enkele camions op zijn verantwoordelijkheid opgeëist en zo gevangenen vanuit z'n schuur in Sarau naar de Magdalena gebracht, waar ze overgedragen werden aan het Zweedse Rode Kruis. Misschien heeft hij zelf voor camions gezorgd om zo z'n naoorlogse positie beter te beveiligen. Hij is kunnen onderduiken, werd nooit veroordeeld en heeft z'n oude dag in Sarau kunnen doorbrengen. Louis Boeckmans heeft me op de herdenkingsdag in Scherpenheuvel nog verzekerd dat het open camions waren goed voor een 12 tal plaatsen. Het is moeilijk voor te stellen dat de Witte Bussen en Witte camions zonder dekzeil waren in een periode dat nog terecht diende gevreesd voor luchtbombardementen.

Maar goed, dit is stof voor historici of andere diepgravers die we meteen uitnodigen om verder deze puzzel samen te leggen.

9. Editorialen Nooit Meer, Kracht en Dora-Bulletin Boven

- Nooit meer, Plus Jamais  door Achiles Baeten
- Dora-Bulletin door Albert Van Hoey
- Kracht door Edmond Eycken

10. Vereniging Buchenwald nodigt enkele verenigingen uit voor samenwerking Boven

Na de Ronde Tafel voor Vriendenkringen van 20/02/2016 op initiatief van de Vriendenkring Buchenwald word/werd een tweede poging ondernomen voor een samenwerking van Vriendenkringen op 07/02/2017. Hierop werd de Vriendenkring Sonnenburg niet uitgenodigd. Van de samenkomst op 08/02/2017 werd een verslag opgemaakt. Wie kan het verslag van de volgende samenkomst van 30/04/2017 in Antwerpen bezorgen?

11. Opmerkelijk artikel van Paul Baeten in Nooit Meer, Plus Jamais over de NN-decreten Boven

In het nummer 2017/1 van Nooit Meer, Plus Jamais, heeft Paul Baeten een erg belangwekkend  artikel geschreven over de NN-gevangenen en de Keitel-decreten. Het is in feite een vraag naar verder onderzoek en documentatie. Belangrijk hierin is dat alle beschikbare materiaal en lijsten, ondermeer van de NN-vonnissen wordt vrijgegeven. Herinneringmemoire.be heeft wel al een lijst gepubliceerd van alle ter dood veroordeelde NN-gevangenen in Duitsland, met onderscheid wie gratie verkregen heeft en wie effectief geëxecuteerd is door onthoofding. Namenlijsten van alle 348 geëxecuteerde Belgische NN-gevangenen in Duitsland gesorteerd volgens naam, gemeente, executieplaats en -datum en beroep

-   2 in Berlijn - In volgorde namen - In volgorde gemeente
- 66 in Brandenburg - In volgorde namen - In volgorde gemeente
-   2 in Braunschweig - In volgorde namen - In volgorde gemeente
- 77 in Dortmund - In volgorde namen - In volgorde gemeente
-   1 in Essen - In volgorde namen - In volgorde gemeente
- 22 in Halle an der Saale - In volgorde namen - In volgorde gemeente
-   3 in Kattowitz (Wroclaw) - In volgorde namen - In volgorde gemeente
- 53 in Keulen - In volgorde namen - In volgorde gemeente
- 12 in Lingen - In volgorde namen - In volgorde gemeente
- 55 München - In volgorde namen - In volgorde gemeente
- 55 Wolfenbüttel - In volgorde namen - In volgorde gemeente
- 31 Belgische NN-gevangen kregen 'genade': in volgorde namen - gemeente

12. Lezing Erald De Wachter op 26/02/2017 in Fort van Breendonk Boven

Op uitnodiging van de Vrienden van het fort van Breendonk heeft Erald de Wachter, zoon van Maurice De Wachter, een overlevende van Blankenburg die met de Magdalena Zweden heeft bereikt op 2 mei 1945, een uiteenzetting gegeven over 'Maurice' waarin hij zeer gedocumenteerd verslag doet van wat zijn vader en vele andere politieke gevangen hebben meegemaakt.

Spijtig dat maar beperkt bekendheid gegeven is aan dit evenement, zo werd herinneringmemoire.be bv er niet van kennis gesteld en kon ze haar email-lijst ook niet aanschrijven. Maar niet geklaagd, hierbij de Powerpointpresentatie van Erald De Wachter.
Uittreksels uit verhaal van Maurice zijn al, met een overvloed aan foto's op herinneringmemoire.be gepubliceerd, zie  "Maurice" van Erald R.M. De Wachter

13. Nog niet-gepubliceerde foto's van Belgen in Zweden na 2 mei 1945 Boven

     - Enkele foto's (4) ter beschikking gesteld door Louis Boeckmans
     - 24 foto's ter beschikking gesteld door Erald De Wachter met oa Markaryd en Göstorp,
       waar de Belgische Blankenburg gevangen gered met de Magdalena en de vrouwen uit Ravensbrück
       die met de Lillie Matthiesen Zweden bereikten op 2 mei 1945 samen Midsommernacht vierden.

Op hetzelfde ogenblik werden duizenden gevangenen ondergebracht op de Cap Arcona, de Thielbeck, de Athena en de Detschland, een dag voor ze door Engelse jachtbommenwerpers naar de haaien werden gebombardeerd. Er vielen nog 7.500 slachtoffers bij deze gevangenen die niet alleen de kampen maar ook de dodenmarsen hadden overleefd.

Overweging: Misschien dat de herdenkingen van Dora, Blankenburg en Neuengamme ook in dit ruimere        gedachteniskader betekenisvol kunnen worden. Want ook de honderden joden uit Fürstenburg, een werkkamp van Auschwitz, die dezelfde marsen aflegden als de Bankenburg gevangenen en in schuren in Sarau en Süsel werden ondergracht hadden geen geluk. Samen met de Russische en Poolse gevangenen werden zij naar de schepen in de Lübeckerbocht overgebracht. De Witte Bussen van het Rode Kruis waren niet aan hen besteed.
In het boek Von Auschwitz nach Holstein, die jüdischen Häftlinge von Fürstengrube van Gerhard Hoch, 1998, worden enkele elementen van deze puzzel samengelegd en wordt de gezamenlijke route van de joodse en de Blankenburgse kolonne beschreven en het verschillende lot dat hen te wachten stond.

14. De Cyriel Verschaeve schande van het gemeentebestuur van Puurs: Boven

   
Zie het volledige bericht in  BuG 356 on-line  

Schande voor Cyriel Verschaeve, collaborateur, nazi en ter dood veroordeeeld.
Schande voor de 91% bewoners Verschaevestraat die stemden voor behoud straatnaam.
Schande voor gemeentebestuur Puurs die deze beslissing van een enquête laat afhangen.
Schande voor de burgemeester en het bestuur dat de bevolking niet heeft geraadpleegd.
Schande voor Puurs die de 40 gedeporteerden en de 24 die niet terugkwamen besmeurt.
Schande voor het provinciebestuur dat deze parel van "gemeentelijke democratie" toelaat.
Schande voor de onderzoeksinstituten die de wetenschap niet voldoende ingezet hebben.
Schande voor Klimax die kampioenschappen houdt in de klimmuursport in deze straat.
Schande voor de weerstandsverenigingen,Breendonk en z'n vrienden die dit laten gebeuren.
Schande voor de Belgische politieke klasse die toelaat dat ter dood veroordeelde en uit
hun burgerrechten ontzette Vlaamse nazi's die België ontvluchtten een straatnaam krijgen.
Schande voor het gerecht dat niet verhindert dat Cyriel Verschaeve eer bewezen wordt.
Schande ook voor de partijvoorzitters en partijen die in de meerderheid zetelen in Puurs.
Schande voor de Vlaamse gemeenschap, nog altijd ziek van het nationaalsocialisme.
En de media? Behoudens voor Knack is dit 'item' geen nationaal maar plaatselijk nieuws
en ook De Standaard 10/02/2017: ‘Cyriel Verschaeve-straat is de schande van Breendonk’
 
Lijst van de 40 gedeporteerde Puursenaars waarvan er 23 in de kampen gestorven zijn.

De lafheid van politici wanneer ze te schande staan, zie Knack 09/05/2017

15. Het War Heritage Institute aan pers en publiek voorgesteld. Enkele overwegingen Boven

Zie een verslag op de VRT website http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.2809550 dat we hieronder hernemen:

"Er komt een "War Heritage Institute" in ons land, een instelling die de herinnering levendig moet houden aan alle oorlogen waar Belgen bij betrokken waren. Het instituut zal een plek krijgen in het vernieuwde Legermuseum in Brussel.  In het War Heritage Institute zullen de opdrachten en de middelen van verschillende organisaties worden geïntegreerd die nu los van elkaar werken. Bevoegd minister van Defensie Steven Vandeput (N-VA) is ambitieus: "Dit moet een museum met internationale uitstraling worden."Bedoeling is om de herinnering door te geven en de geschiedenis in stand te houden van de gewapende conflicten op Belgisch grondgebied en gewapende conflicten waaraan Belgen hebben deelgenomen. Vanaf het tweede trimester van volgend jaar moet het War Heritage Institute actief zijn

Betere dienstverlening voor oorlogsslachtoffers: daarnaast moet ook de versnippering van informatie worden tegengaan om zo tot een vlottere uitbetaling te komen van vergoedingen aan oorlogsinvaliden, oud-strijders en slachtoffers van alle militaire conflicten waar Belgen aan hebben deelgenomen. Nu zit dat voor een stuk bij het Instituut voor Veteranen en voor een ander deel bij de Hulpkas voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (HZIV). Het herdenkingsaspect van het Instituut voor Veteranen wordt overgebracht  naar het War Heritage Institute, het sociale zekerheidsaspect komt bij het HZIV."

Enkele overwegingen:

- Met 'War' wordt herinnering en herdenken van WO2 verdronken in een allicht te ruim vredesopzet.
- De onderbrenging in een militair instituut marginaliseert burgers in verzet en als slachtoffer
- En waar situeert zich het Fort van Breendonk in gans dit verhaal, dit is ergens aan de orde gekomen?
- En wat is er van een Herinnerings-, Herdenkings- en Onderzoekscentrum naar alle slachtoffers van het
  nationaalsocialisme. Welk perspectief krijgen zij, of worden zij het echte 'restafval' van de geschiedenis
  van de 20ste eeuw?

16. Struikelstenen: Brief aan de politieke vertegenwoordigers van Antwerpen Boven

Brief aan de Gemeenteraad en Districtsraden van Antwerpen met opgave van de adressen waar de reeds aangemaakte struikelstenen kunnen geplaatst worden als er toelating wordt gegeven . Aan de districten waarvoor er stenen in wacht staan werd in een volgend schrijven gevraagd of het districtsbestuur zelf de bevoegdheid had of kon waarnemen om een beslissing tot plaatsing te nemen.

Reacties op deze beide brieven: nihil, dwz van geen enkele partij in het bestuur of de oppositie hebben we een antwoord gekregen.

Met vriendelijke groeten,

Lia Hermans en Jan Hertogen, medewerkers www.herinneringmemoire.be
info@herinneringmemoire.be